Nieuws
Reisverslag: Sportful Dolomiti Race Granfondo
Sportful Dolomiti Race Granfondo – En de dagen eromheen in het prachtige Santa Giustina
En club Groenewouders is half juni afgereist naar Italië om deel te nemen aan de Sportful Dolomiti Race Granfondo. Lees hier het verslag van de race èn de dagen er om heen, geschreven door Dennis.
De Sportful Dolomiti Race voelt nog maar als de dag van gisteren, maar kijkend op Strava blijkt dit toch al een maandje geleden te zijn geweest. Dit zet nogmaals de gevleugelde uitspraak van Cancellara kracht bij: Pain is temporary, memories last forever. Tijd om deze herinneringen eens op papier te zetten voor mijn mede Groenewouders!
De Race
De Cima Campo, Passo Manghen, Passo Rolle en de Croce d’Aune vormen tezamen het obstakel van maar liefst 5002 hoogtemeters verdeeld over 204,7 km. Het obstakel dat de naam Sportful Dolomiti Race draagt. Het obstakel dat het logo draagt van de voor ons Nederlanders zo gevreesde wolf. Het obstakel dat je onder het heerlijk ochtendzonnetje in Feltre verwelkomt, maar wanneer je even later met vijftig per uur door de vallei rijdt al laat smeken naar het einde. Het obstakel dat je mentale barrières laat doorbreken en je dingen laat doen die je niet voor ogen had. Het obstakel dat je per abuis de Granfondo laat rijden in plaats van de Mediofondo. Het obstakel waarbij je toch níet omhoog werd geduwd, terwijl je daar misschien wel op had gehoopt. Het obstakel dat je bij Mercurius waarschijnlijk niet had overwonnen en daarom met Groenewoud mee bent gegaan. Het obstakel dat geen zone 2 kent. Het obstakel kijkt je aan. Kijkt je aan, wanneer je met je 2 meter lange lichaam en de handen in de lucht Feltre binnen komt rollen. Uitgewoonde blik. Een zoutgehalte op je shirt waar de Dode Zee jaloers op zou zijn. De medaille vastgehouden door de rondemissen, ver weg van het obstakel. Herinneringen winnen het van de pijn. Je hebt het obstakel overwonnen.
Funfact: Zo rood geworden als een kalkoense haan kwam Tom uiteindelijk na Eric over de finish gebold. Gehinderd door verkeer had hij namelijk de afdaling richting Feltre moeten doorstaan. Ware het niet dat hij daarvoor nog riant had staan lunchen halverwege de Passo Manghen, alleen was er toen geen haan die er naar kraaide. Geef de schuld maar aan het verkeer Tom!
De vakantie
Casa Pipistrelli oftewel het nederige vakantiestulpje van Martin en Leonie was de uitvalsbasis vanwaar de ritjes richting onder andere de Passo San Boldo (we waren nog net geen local legends), de Proseccostreek, de mythische Monte Grappa en de iets noordelijker gelegen bergen werden gemaakt. Een geweldige en diverse groep, op een prachtige locatie met een grande gastheer waren de ingrediënten voor een geweldige trip naar Italië. Naast de vele kilometers op onze tweewielers werd ook zeker de gebraden haan uitgehangen bij de lokale Kaasboer, Lidl en Prix, waardoor het Konvooi Exceptioneel weer zwaar beladen met kaas en wijn via de rechterbaan en met de vlam in de pijp over de Brennerpas huiswaards kon. Werd letterlijk de gebraden haan maar eens uitgehangen in Santa Giustina, dat zal de nachtrust van ieder zeker ten goede komen.